Een wandeling maken, maaltijden rondbrengen of gewoon een kopje koffie drinken met een bewoner. Als vrijwilliger kun je ontzettend veel betekenen in de ouderenzorg. Jan Meulmeester (70) en Heleen Boone (61) zijn voor Amarijn inmiddels onmisbaar als vrijwilligers. Ze zetten zich al jarenlang in om cliënten en bewoners te ondersteunen en hen een leuke dag te bezorgen.
Tweede thuis
Voor Jan is Nieuw-Sandenburgh inmiddels zijn tweede thuis. Vijf jaar geleden startte hij als vrijwilliger bij Amarijn. Hij werkt voornamelijk in het woonzorgcentrum in Veere, waar zijn vrouw woont. Jan: “Toen mijn vrouw in 2014 naar Nieuw-Sandenburgh verhuisde, wilde ik graag iets voor de zorg- en welzijnsmedewerkers betekenen. Ze waren op zoek naar iemand die kon helpen met de technische klusjes in het woonzorgcentrum. Denk aan het instellen van televisies van bewoners, het vervangen van een lamp of het repareren van een rollator. Daar komt de technische dienst niet altijd aan toe. Als ik hiermee als vrijwilliger mijn steentje kan bijdragen, doe ik dat natuurlijk graag!”

Die drive om vrijwilligerswerk te doen zit nu eenmaal in je. Het geeft mij enorm veel voldoening en ik word er zelf ook ontzettend blij van.
Bezige bijtjes
Ook Heleen is een enthousiaste vrijwilliger die we enorm koesteren. Ze is maar liefst achttien jaar actief als vrijwilliger in Nieuw-Sandenburgh. Om de week ondersteunt ze op donderdagmiddag de welzijnsmedewerkers van het woonzorgcentrum met de ‘bezige bijtjes’. Heleen: “Toen ik werd gevraagd om te helpen met de ‘bezige bijtjes’, moest ik wel een beetje lachen. Ik ben zelf ook echt een bezige bij. Deze activiteit was mij op het lijf geschreven!” De ‘bezige bijtjes’ is een creatieve knutselmiddag voor bewoners. Heleen geeft deze activiteit samen met andere vrijwilligers en welzijnsmedewerkers vorm. En dat is hard nodig, legt Heleen uit: “De bewoners die tegenwoordig in een woonzorgcentrum verblijven, komen op een steeds oudere leeftijd binnen. Zowel fysiek als mentaal zijn er vaak al veel problemen. Met activiteiten als de ‘bezige bijtjes’ proberen we ze toch te stimuleren om dingen te blijven ondernemen.” Dit gaat volgens Heleen niet altijd direct met veel enthousiasme, maar uiteindelijk slaagt ze er vaak toch in om hen een leuke middag te bezorgen. “Bewoners denken al snel dat ze iets niet meer kunnen en dat zo’n activiteit te hoog gegrepen is. Maar als ze eenmaal aan het knutselen zijn en samen met ons iets moois creëren, bloeien ze direct op. Het is ontzettend leuk om te zien dat ze er echt van genieten om creatief bezig te zijn”, glundert Heleen.

Bewoners komen vaak naar me toe als ze hun verhaal even kwijt willen. Ik ben voor hen een vertrouwd gezicht en vind het bijzonder om op deze manier een luisterend oor te bieden.
Betalen met een glimlach
Vrijwilliger word je volgens Jan en Heleen niet zomaar. “Anderen helpen is voor mij altijd al vanzelfsprekend geweest”, zegt Jan. Voordat hij als vrijwilliger bij Zorgstroom startte, zette hij zich jarenlang in voor het Rode Kruis. Ook is hij nog steeds actief in het bestuur van de dorpsvereniging in Koudekerke. Jan: “Die drive om vrijwilligerswerk te doen zit nu eenmaal in je. Het geeft mij enorm veel voldoening en ik word er zelf ook ontzettend blij van. Zo hielp ik onlangs een bewoner met haar kapotte rollator. Volmondig Zeeuws vroeg ze aan me: ‘Wat krieg jie van mien?’. Ik zei dat een mooie glimlach voldoende was. Ze glimlachte van oor tot oor en zei: ‘Betaald!’. Van de kleinste gebaren en een blijk van waardering kan ik zelf al enorm genieten. Ik denk dat iedere vrijwilliger zich hier wel in kan vinden.”
Heleen sluit zich hier bij aan. Ook zij is een vrijwilliger in hart en nieren: “Als je eenmaal vrijwilligerswerk doet, komt er vanzelf genoeg op je pad. Zo heb ik jarenlang jongerenwerk gedaan en ben ik tijdens Koningsdag nog steeds actief voor de Oranjevereniging in Veere.” Voor Heleen is de band die je als vrijwilliger opbouwt met bewoners onbetaalbaar. Heleen: “Sommige mensen wonen al tien jaar in Nieuw-Sandenburgh. Omdat ik er zelf ook al zo lang rondloop, komen ze vaak naar me toe als ze hun verhaal even kwijt willen. Ik ben voor hen een vertrouwd gezicht en vind het bijzonder om op deze manier een luisterend oor te bieden.”